Woordzoeker
(ter gelegenheid van de nieuwjaarsbijeenkomst

van stichting lezen en schrijven.​)

Ik ben meer dan eens verdwaald
Ik heb de borden wel gevolgd
Maar niet gelezen

Ik ben zoveel kanten op gewezen
En heb de mensen maar vertrouwd

En elke straat die ik inliep heb ik
Mijn ogen dicht geknepen
Proberend te begrijpen wat er stond

Wegwijsborden,
Voor mij, een grote woordzoeker.



​





En hoewel alles

(doe maar dicht maar 2011)

En hoewel alles eigenlijk met te veel woorden is beschreven.
Dat het zelf niet zoveel woorden aankon.
En dat ik niet van woorden houd.
Was het toch alsof ik daar was.
Of was het net een tekening.
Waarin je in een blik ziet, dat woorden overbodig zijn.





​



Tomatensoep 

(doe maar dicht maar 2009)

Mijn leven is een bord tomatensoep,
met daarin lettervermicelli.
Maar hoe ik ook schep en roer,
met een lepel of een soepstengel,
ik krijg geen woorden en geen zinnen.
Mijn leven is een bord tomatensoep.



​



​

Op slot

(Voor stichting lezen en schrijven)

Heel de wereld zit vol letters,
maar het slot ervan zit dicht.
Ik zou het open willen breken,
of open willen zagen.
Maar het slot is veel te sterk.
Ik zou het iemand willen vragen
maar dan verraad ik mijn geheim
Hoe kan ik het slot ooit open krijgen?
En net als ieder ander zijn?



​

 

​

Warm stuk appeltaart

(Voor Geen Daden Maar Woorden Festival)

Condens was wat mijn moeder noemde,
de mist die op het raam bleef kleven.
Ik had er namen in geschreven
in de mist

Ik had de stad al in gestaard
vanuit het oude zolderraam.
Al depressief gekeken
in de mist.

De warme damp
die de ruit zo mistig maakte.
Ieder hapje appeltaart
vermindert mijn verdriet.